W dniu 29 października klasy Ih, IIhg i IIIh wysłuchały wykładu na temat: „Czy Ty, czy Pan, czyli jak zwracać się do drugich”.
Spotkanie poprowadził dr hab. Kazimierz Sikora, który jest adiunktem w Katedrze Historii Języka i Dialektologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Profesor pochodzi z podkrakowskich Bronowic, z rodziny chłopskiej, więc żartował, że Jego rodzina bawiła się na weselu opisanym przez patrona naszego liceum. Sam wykład dotyczył zwrotów grzecznościowych, których na co dzień używamy w sytuacjach zarówno oficjalnych, jak i nieoficjalnych. Dzięki przystępnej formie monologu, prowadzonego z akademicką swobodą i poczuciem humoru, poznaliśmy wiele ciekawostek na temat form grzecznościowych w różnych częściach świata. Poprzez improwizację kilku scenek omówiliśmy także kwestię witania się w gronie znajomych. Wykładowca zadawał pytania: Czy podać rękę, czy nie? Czy kobieta powinna zainicjować powitanie i podać rękę pierwsza? Czy warto poświęcać tradycję dla nowoczesności? Pewne kwestie wyjaśniał sam, odwołując się do kontekstu kulturowego i historycznego. Niektóre pytania świadomie pozostawił bez gotowych odpowiedzi, by skłonić nas do przemyśleń.
Spotkanie poszerzyło niewątpliwie naszą wiedzę na temat historii i kultury słowa oraz skłoniło do refleksji nad współczesną polszczyzną.
Justyna Kuźma IIhg
Daniela Wawrzyniak IIhg
„Miej serce i patrzaj w serce!”
Dnia 30 października br. odbyły się drugie z cyklu warsztaty prowadzone przez pana profesora Krzysztofa Zajasa w ramach współpracy, jaką nasza szkoła nawiązała z Uniwersytetem Jagiellońskim. Spotkanie pozwoliło nam po raz kolejny nabyć wprawy w interpretacji tekstów poetyckich, co jest dla nas niezwykle istotne w kontekście nowej matury i przyszłych egzaminów, z którymi przyjdzie nam się zmierzyć.
Do ćwiczeń posłużyły nam dwa utwory poetów współczesnych, Czesława Miłosza oraz Tadeusza Różewicza. Analizowane wspólnie teksty: Do Tadeusza Różewicza, poety oraz Księżyc świeci pozwoliły nam rozpoznać motywy, środki stylistyczne i różne sposoby obrazowania emocji w zależności od sytuacji lirycznej czy bagażu doświadczeń autora.
Odkryliśmy, że kwestionowanie wartości i ludzka niepewność dotycząca swojego miejsca w świecie stanowią nieodzowne elementy poezji powojennej. Kim stał się człowiek? Jak odnaleźć się w nowej, przerażającej rzeczywistości? Jaką rolę powinien odgrywać poeta? To tylko niektóre z licznych pytań, jakie postawiła przed poetami historia.
Podczas zajęć my również staraliśmy się odpowiedzieć na te niezwykle trudne pytania. Z naszej dyskusji wyłonił się obraz poety jako osoby, która zachowuje od zapomnienia rzeczy małe i kruche, ratuje to, co przemijające. Rolą poezji jest zatem ocalić ulotne pierwiastki życia, sprawiając, by stały się one nieśmiertelne i trwałe poprzez ich scementowanie w słowach. Poezja nie umrze, podczas gdy oracje retorów z czasem zostaną zapomniane, zblakną aż pozostaną z nich tylko „ jałowy pył” i „Krąg spalonej siarki”.
Poeta, jako osoba o dużej wrażliwości, widzi to co małe i bezbronne. Swoją uwagą i troską może sprawić, że inni również zwrócą uwagę na piękno natury, na które składają się elementy onieśmielające swą wielkością oraz zdumiewające mikroskopijnością swych rozmiarów.
Dzisiejsze warsztaty ukazały nam rolę nawet najdrobniejszego fragmentu utworu w jego ogólnej wymowie, przesłaniu, które poeta usiłował przekazać. Każde jego słowo ma za zadanie poruszyć inną strunę w naszym sercu i skierować nasz wzrok w stronę, w którą nigdy jeszcze nie spoglądaliśmy.
A zatem Mickiewiczowskie przesłanie: „Miej serce i patrzaj w serce!” znajduje odzwierciedlenie także w poezji współczesnej.
Maria Pruszyńska IIIh
Wiedzieć więcej…
30 października odbyły się drugie już warsztaty w ramach współpracy naszego liceum z Uniwersytetem Jagiellońskim w Krakowie. Tak samo jak w ubiegłym miesiącu każda z klas humanistycznych miała dwugodzinne zajęcia poświęcone literaturze z prof. Krzysztofem Zajasem. Zajęcia te są połączeniem interesującego wykładu i pracy z tekstem, którego dokładna analiza, przez pryzmat omawianej epoki, pomaga uczniom w odkryciu drugiego dna utworu. Na pierwszych zajęciach w klasie II hg skupiliśmy się na interpretacji ballady Romantyczność Adama Mickiewicza. Wróciliśmy do tego motywu przy okazji drugiego wykładu, analizując utwór Władysława Broniewskiego pt. „Ballady i romanse”. Profesor pokazał nam, w jaki sposób Broniewski, w tekście z czasów drugiej wojny światowej, nawiązuje do utworu Mickiewicza. Wspólnie odkrywaliśmy funkcję aluzji literackiej. Ciekawym elementem zajęć było pytanie o miejsce tego wiersza Broniewskiego w dyskusji o zachowaniach ludności polskiej wobec holocaustu. Profesor zderzył ten wiersz z utworem Cz. Miłosza Biedny chrześcijanin patrzy na getto, by pokazać utwór – oskarżenie. Wspólne nasze czytanie wiersza o Ryfce zakończyło się dostrzeżeniem zaprzeczonego Mickiewiczowskiego morału: „Miej serce…”. Teraz już nasza grupa humanistyczna wie więcej – Mickiewiczowskiego morału nie można zastosować do utworu Broniewskiego.
Praca nad tym utworem nie należała do najłatwiejszych, przez co temat dyskusji był ciekawy i skłaniający do refleksji.
Justyna Kuźma IIhg
Zobacz także:
Dr Tomasz Majkowski gościem naszego liceum
