W dniu 2 maja obchodzimy Dzień Flagi Rzeczpospolitej Polskiej. Jest to święto państwowe, ustanowione przez Sejm w 2004 roku.
Flaga jest obok godła naszym najwyższym symbolem narodowym.
Polskie barwy narodowe kształtowały się na przestrzeni dziejów. W pradawnych wierzeniach Słowian biel oznaczała wodę, czystość i cnoty moralne, a czerwień ogień, odwagę i waleczność. Biel i czerwień pojawiły się po raz pierwszy jako barwy narodowe 3 maja 1792 roku, podczas uroczystych obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Konstytucji. Wówczas wszystkie warszawskie damy ubrały białe suknie, przepasane czerwonymi szarfami.
7 lutego 1831 roku Sejm Królestwa Polskiego oficjalnie ustanowił Polskie barwy narodowe.
W okresie zaborów noszenie polskich barw było całkowicie zabronione. Jednak Polacy mimo prześladowań, otaczali je szacunkiem i byli im wierni. Żołnierze walczący w różnych zakątkach świata, rodacy wyruszający na tułaczkę za pracą i chlebem – zabierali ze sobą swoje sztandary bojowe i biało-czerwone kokardy, aby nie zapomnieć o Ojczyźnie.
Czerwony sztandar z białym orłem w okresie niewoli i w czasach I wojny światowej był symbolem walki i zwiastunem wolności.
Podczas II wojny światowej Polacy wykazali niezliczone dowody bohaterstwa i bezgranicznej miłości dla barw narodowych. Polski sztandar z napisem „Honor i ojczyzna” i polska biało-czerwona flaga były wszędzie.
Polskie barwy, wyrosłe z piastowskiego znaku herbowego, towarzyszyły i towarzyszą nam we wszystkich ważnych wydarzeniach i codziennym życiu.
Dzisiaj symbole narodowe można uwidaczniać bez ograniczeń, ale pod jednym warunkiem – należy je otaczać czcią i szacunkiem. Jest to patriotyczny obowiązek każdego obywatela Rzeczpospolitej Polskiej.
Dla uczczenia polskiej flagi uczniowie naszego gimnazjum przyjdą do szkoły w czerwonych bluzkach, natomiast uczniowie liceum w białych. Pamiętajmy, że piękne są nasze barwy ojczyste.
