17 grudnia odbyły się kolejne warsztaty z dr. hab. Tomaszem Cieślakiem – Sokołowskim z Katedry Krytyki Współczesnej Wydziału Polonistyki UJ. Klasa I hg rozpoczęła zajęcia od wyrażenia swoich opinii na temat wykładu dr. hab. Witolda Bobińskiego (Poezja – co ja z tego mam?) oraz dyskusji negatywnej, których mogliśmy wysłuchać w czasie obchodów 25-lecia „Dekady”. Warto wspomnieć, że wszyscy uczniowie byli jednomyślni – zarówno wykład, jak i dyskusja były niezwykle ciekawe.

Następnie kontynuowaliśmy analizę wiersza Tytuł Marcina Sendeckiego. Każdy z nas inaczej rozumiał tekst. Padły skojarzenia takie jak przestępstwo i zwykły dzień pracowników. Utwór odrobinę nas „pomęczył”, ponieważ nie ma on jasnego rozwiązania.

Kolejnym tekstem, którym zainteresował nas prowadzący, był artykuł Karola Irzykowskiego Niezrozumialstwo z 1924 r. Według autora wiersze „niezrozumiałe” to utwory „niejadalne“, bez głębszego sensu, a sam futuryzm to „zielona biegunka skojarzeń“, dzikie metafory. Aby to sprawdzić, przeczytaliśmy dwa wiersze: Miasto w jesienny wieczór Tytusa Czyżewskiego ( utwór futurystyczny) i Ranyjulek Juliana Tuwima (utwór „zrozumiały”).

Porównania tych dwóch tekstów dokonaliśmy już na następnych zajęciach, które odbyły się 14 stycznia br. Mimo początkowego przekonania, że wiersze te nie mają ze sobą nic wspólnego, po głębszym przeanalizowaniu ich okazało się, że przekazują nam obraz takiego samego miasta: szarego, chaotycznego, nowoczesnego.

Następnie bardziej skupiliśmy się na samych poetach, a raczej na praktykach poetyckich, których byli przedstawicielami. Mówiliśmy o formizmie, który zakładał antyrealizm i giętką, płynną rzeczywistość wyobrażeń, oraz o witalizmie, czyli dynamicznej poezji esklamacji.

Porównywaliśmy styl autorów w tych utworach i ich efekt poetycki. Potwierdziliśmy teorię prof. Jolanty Dudek, że te dwie praktyki są komplementarne.

Pod koniec warsztatów zaczęliśmy też porównanie poezji Czesława Miłosza i Juliana Przybosia, odwołując się do tekstu Jana Błońskiego Bieguny poezji z 1973 r.

Z każdym kolejnym spotkanie nasza wiedza na temat poezji, zwłaszcza polskiej, się powiększa. Nie jest to łatwy temat, dlatego takie zajęcia są bardzo ważne dla nas, młodych humanistów Wyspiana.

Dagmara Kierpiec, I hg