Dwie relacje z wydarzenia

W środę 23 maja 2018 roku uczniowie klas pierwszych liceum udali się do Domu Kultury w Kętach i wzięli udział w kolejnych zajęciach z programu „KinoSzkoła”. Tematem spotkania było kino w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa (1925-2000). Reprezentanta Polskiej Szkoły Filmowej, studenta Krakowskiej ASP oraz absolwenta Kursu Przysposobienia Filmowego. Pracował również w WFD w Warszawie i Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi. Młodzież poznała filmy odznaczające się niezwykle charakterystycznym, poetyckim stylem.

 

Początkowa twórczość Wojciecha Hasa wiązała się głównie z produkcją filmów neutralnych, dotyczących między innymi mechanizacji wsi. Jednakże młody, ambitny reżyser pragnął uciec od tych socrealistycznych założeń. Zaczął brać pod uwagę problemy współczesnego świata oraz przeżycia pokolenia Kolumbów. Stworzył typ bohatera romantycznego, pełnego rozterek człowieka, który po wojnie nie może odnaleźć się w realnym świecie. Taki nurt w historii kina datowany jest na lata 1957-62. Filmy te opowiadały o ważnych sprawach stylem ezopowym. Często czerpał również z literatury, tworząc adaptacje i filmy fabularne pełnometrażowe. Inspirację przetwarzał na język filmowy.

Jednym z pierwszych filmów w reżyserii Hasa, który poznali uczniowie był debiut z roku 1950 pt. Moje Miasto. Opowiada on o życiu w Krakowie – mieście bliskim sercu reżysera. Zawiera elementy autobiograficzne. Odznacza się swoim oryginalnym stylem, pomimo dokumentalnego charakteru. Przepełniony jest nostalgią będącą podstawą twórczości Hasa, a określany mianem dokumentu kreacyjnego.

Młodzież miała okazję również wniknąć w tajniki Pętli z 1957 roku. Dzieła fabularnego, w którym Has odznaczył się stylem reżyserskim, poruszając kwestię alkoholizmu, nałogu i samotności. Ukazał fatalizm ludzkiego losu. Pokazał inny świat, w którym nie zabrakło rzecz jasna wątku nostalgicznego i tęsknoty za czasami, których nigdy nie było.

Jak być kochaną z 1962 roku również zaciekawił uczniów swoim subiektywizmem emocjonalnych doznań. Wątek podróży dosłownej jako pretekstu do odbycia „podróży w pamięci” wydał się uczestnikom intrygujący. Film opowiada o niespełnionej miłości, poświęceniu oraz potrzebie bliskości i lęku przed samotnością. Natomiast Rękopis znaleziony w Saragossie, na podstawie powieści Jana Potockiego, z 1964 roku był dla młodzieży świetnym przykładem barwnej ( a jednak na czarno – białym ekranie) adaptacji kultowej książki. Jako ostatni film uczniowie poznali Sanatorium pod klepsydrą z 1973 roku, uważany za jeden z najwybitniejszych dzieł Wojciecha Hasa. Postrzegany również jako najdziwniejszy film reżysera, film silnie oniryczny, wymykający się racjonalnemu poznaniu.

Spotkanie wydało się uczniom niezmiernie ciekawe pod względem merytorycznym i technicznym. Uczestnicy poznali tajniki sztuki filmowej, operowania obrazem, dźwiękiem, ale także przestrzenią. Wzbogaceni o nowe doświadczenia wyszli z sali kinowej z refleksją i zamyśleniem wymalowanym na twarzach.

Oriana Piątek, I h

Warsztaty „Kino Szkoła” – tym razem o filmach W. Hasa

W środę 23 maja uczniowie naszego liceum wzięli udział w kolejnych zajęciach programu „Kino Szkoła”. Tym razem bohaterką była twórczość Wojciecha Jerzego Hasa.

Prelekcję rozpoczęliśmy od zapoznania się z biografią reżysera. Has był, tak jak Andrzej Wajda i Tadeusz Konwicki, przedstawicielem tzw. Polskiej Szkoły Filmowej. Trend ten charakteryzował się odejściem od kina socrealistycznego, analizą skutków II wojny światowej oraz indywidualnym podejściem twórców do adaptacji utworów literackich.

Takie cechy zawiera jeden z filmów, który został nam przybliżony, a mowa o „Jak być kochaną”. Jest to historia kobiety, która będąc w podróży, wraca wspomnieniami do czasów II wojny światowej, kiedy przeżywała swoją miłość życia. Główna bohaterka, pomimo osiągnięcia sukcesu, czuje się niespełniona, tęskni za tamtymi czasami.

Kolejne dzieło, „Pętla”, opowiada o mężczyźnie zmagającym się z alkoholizmem. Pomaga mu w tym jego narzeczona, bohater jednak nie okazuje zaangażowania ani w sprawie odejścia od nałogu, ani ich związku. W tym filmie pojawia się także motyw powrotu wspomnieniami do starej miłości, która okazała się być tą prawdziwą.

Temat podróży do przeszłości występuje również w filmie „Sanatorium pod Klepsydrą”. Bohater, po przybyciu do sanatorium, przenosi się w przeszłość, którą chciałby przywrócić w realnym życiu.

W ostatnim poznanym przez nas filmie, „Rękopisie znalezionym w Saragossie”, protagonista też odbywa swego rodzaju podróż. Użyto tu szkatułkowej konstrukcji opowieści, w której każda kolejna historia wywodzi się z poprzedniej. Każda kolejna połączona jest z poprzednią postacią właśnie głównego bohatera.

W każdym z filmów wyraźnie widać artystyczne spojrzenie reżysera, jego unikatową wizję świata – co nie dziwi, biorąc pod uwagę, że studiował malarstwo na ASP.

Has był artystą o dużej indywidualności. W wyjątkowy sposób poruszał tematy życia codziennego. Dużą rolę w jego dziełach pełni symbolika, a każdy element ma znaczenie. Twórca nie pozostawiał nic dziełu przypadku.
Wojciech J. Has jest zdecydowanie jednym z mistrzów polskiego kina, a każdy jego film jest wart należytej uwagi. Właśnie dlatego projekty takie jak „Kino Szkoła” są potrzebne – pozwalają nam poznać nam niezwykłe osobistości i spojrzeć inaczej na pewne rzeczy.

Emilia Gawlas, kl. 2hg